W 1898 r. do ukształtowania parku otaczającego pałac Hirschmanów został zaangażowany Walerian Kronenberg – znakomity planista ogrodów, który zachowując stare zadrzewienie, zaprojektował nowe dukty widokowe, rozchodzące się promieniście w kierunku wschodnim od pałacu.
Pomiędzy duktami usytuowano kępy starych dębów i modrzewi oraz niewielkie pagórki widokowe. Od południa rozciągał się nieregularny, duży staw ze źródliskami dopływu Cetyni. W jego zachodniej części znalazła się malownicza wysepka w kształcie zbliżonym do owalu, porośnięta drzewami, które – pochylone na brzegu – odbijały się w tafli wody. W pobliżu stawu znajduje się kamienna, 
polichromowana figura Matki Bożej Niepokalanej, ustawiona na wysokim cokole, poprzedzonym kilkustopniowymi schodami. Wzniesiona na przełomie XIX i XX w., ujęta jest żeliwnym ogrodzeniem. Przed cokołem ustawiono dwa wielkie, odlewane lichtarze.
W latach powojennych park przypałacowy uległ zniszczeniu. Część starych drzew przeznaczono na opał, wycięto również pięknie rozgałęzione świerki rosnące na polanie przed podjazdem. W 2001 r. park poddano rewaloryzacji. Prace te nie przywróciły mu jednak cech charakterystycznych dla kompozycji założonej przez Waleriana Kronenberga. W II-giej połowie XIX w. wzniesiono 
również zabudowania folwarczne. Usytuowane są one w zachodniej części dawnego folwarku i składają się z wcześniejszych budynków – browaru z warsztatem i oficyny mieszkalnej oraz datowanych na początek XX w. obór, stodoły, czworaków i kuźni. Pobudowane w niedalekiej odległości od pałacu stajnie i wozownie, dom ogrodnika oraz piwnica z lodownią powstały ok. 1880 r. Część budynków wchodzących w skład folwarku, przebudowana i zaadaptowana, pełni obecnie funkcje mieszkalne.
