Z najstarszych źródeł historycznych dowiadujemy się o istnieniu w Sokołowie dwóch struktur osadniczych, zwanych miastem ruskim i miastem lackim.
Związane to było z mieszanym osadnictwem etnicznym na tych terenach. Miasto lackie, zamieszkałe głównie przez Polaków – katolików, zorganizowane było wokół katolickiej świątyni parafialnej na północ od dzisiejszego rynku, a plac przykościelny pełnił rolę targowiska tego miasta. Analogicznie centrum miasta ruskiego była cerkiew wraz z placem przycerkiewnym, usytuowana na południe od obecnego rynku.
Gdy lokowano w 1424 r. miasto Sokołów na prawie średzkim, wytyczono wówczas rynek położony pośrodku, między miastem ruskim i miastem lackim, który to rynek niejako spoił (związał) dwa organizmy osadnicze. Już w wieku XVI zaczęli pojawiać się w Sokołowie Żydzi, którzy osiedlali się głównie wokół rynku lokacyjnego oraz na południowy – zachód od niego, tworząc kolejną strukturę osadniczą. Tutaj też wybudowano synagogę, domy modlitwy, łaźnie oraz założono cmentarz – kirkut po zachodniej stronie rzeki Cetyni. Później, gdy z czasem ludności żydowskiej przybywało, zajmowała ona kolejne obszary miasta. W wieku XIX pojawili się przybysze wyznania ewangelickiego, związani z fabryką w Przeździatce. Tam też funkcjonowała szkoła ewangelicka i cmentarz, dziś nieistniejący.