Księży salezjanów zaprosiły do Sokołowa władze miejskie w lipcu 1925 r. Zgodnie z charyzmatem swego zgromadzenia, założonego w 1859 r. przez ks. Jana Bosko, którego celem była opieka i wychowywanie młodzieży, zwłaszcza biednej, mieli oni prowadzić w Sokołowie gimnazjum.
Dom Zakonny Towarzystwa Salezjańskiego w Sokołowie był erygowany kanonicznie dekretem z 24 maja 1926 r., wystawionym przez ówczesnego przełożonego generalnego zakonu, ks. Filipa Rinaldiego. W 1925 r. księża przejęli prowadzenie Gimnazjum Humanistycznego im. Henryka Sienkiewicza, założonego dziesięć lat wcześniej jako progimnazjum. Zajęli się również pracą duszpasterską, której centrum była kaplica gimnazjalna pw. Maryi Wspomożycielki Wiernych.
W 1930 r. salezjanie uroczyście obchodzili sprowadzenie do Sokołowa relikwii ks. Bosko, co stało się też okazją do nadania jego imienia ulicy prowadzącej do gimnazjum. Szkołę zamieniono z koedukacyjnej na męską, a edukację dziewcząt przejęły siostry salezjanki, dla których przeznaczono osobny gmach. W 1935 r. powstał projekt budynku Salezjańskiego Gimnazjum Żeńskiego i rozpoczęto budowę nowego kościoła pw. św. Jana Bosko.
Kościół usytuowany jest przy ul. św. Jana Bosko i skwerze Adama Mickiewicza, fasadą skierowany na północny – zachód. Jest świątynią trójnawową, pseudobazylikową, o korpusie nawowym założonym na rzucie prostokąta, zamkniętym półkolistym prezbiterium.
Modernistyczny kościół, zaprojektowany przez warszawskiego architekta Brunona Zborowskiego, został ukończony w 1939 r. i w tym samym roku był konsekrowany przez ks. kardynała Augusta Hlonda. Poświęcił on również 21-głosowe organy, zbudowane równocześnie z kościołem. Ołtarz główny jest projektu Jana Kajzera, drewniany ołtarz w kaplicy Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, wzniesionej w 1952 r. – ks. Adama Skałbania SDB. W kaplicy tej znajduje się słynąca cudami figura Matki Bożej. W 1974 r. wzniesiono ołtarz Najświętszego Serca Jezusowego. W 1978 r. wnętrze kościoła ozdobiono mozaikami autorstwa ks. Wincentego Kiliana SDB, a w 1996 r. witrażami zaprojektowanymi przez ks. Tadeusza Fudrynę.
Wnętrze kościoła, podobnie jak jego elewacje, charakteryzuje surowość i prostota form. Nawy rozdzielone są dwoma rzędami prostych słupów, nakrywają je płaskie stropy, które w nawie środkowej i prezbiterium podzielone zostały na czworoboczne pola przy pomocy profilowanych listew. Balkon chóru muzycznego nadwieszony jest nad wszystkimi trzema nawami, nad bocznymi wysunięty ku wnętrzu kościoła, w części środkowej wsparty na dwóch słupach. Otwór tęczowy ma kształt półkolistej arkady. Prezbiterium wypełnia ołtarz wykonany w technice mozaiki, z przedstawieniem św. Jana Bosko w zwieńczeniu. W podobny sposób wykonano ołtarze boczne – lewy z wyobrażeniem Serca Jezusowego, adorowanego przez świętych: Jana Eudes, Małgorzatę Alacoque, Franciszka Salezego i Jana Bosko, a prawy z personifikacją Kościoła i postaciami św. Józefa z Dzieciątkiem oraz
Archanioła Michała. Tematem witraży są również postacie świętych. Wyposażenie kościoła dostosowano do jego architektury: konfesjonały, żyrandole, a także stolarka drzwiowa mają kubiczne, proste kształty, pozbawione ornamentyki.
Parafię św. Jana Bosko erygował 1 stycznia 1978 r. biskup siedlecki, czyli podlaski Jan Mazur, powierzając ją następnie na stałe 22 marca tego roku Towarzystwu Salezjańskiemu.
W latach 90-tych XX w. księża wznowili działalność edukacyjną. 1 września 1993 r. reaktywowali Salezjańskie Liceum Ogólnokształcące, a sześć lat później Salezjańskie Gimnazjum.
